Fietsparkeerprobleem tikkeltje kleiner

Vandaag is een nieuwe fietsenstalling geopend aan het Gerard Douplein. Ik ben er trots op omdat ik hiervan aanstichter ben. Al een tijd geleden onderkende ik het probleem met geparkeerde fietsen in De Pijp. Ik gaf opdracht het probleem te analyseren en mogelijk oplossingen aan te reiken. Meer inpandige fietsenstallingen is daar een onderdeel van. Geen eenvoudig onderdeel, want de druk op ruimte in De Pijp is enorm. En toch is het nu gelukt: een fietsenstalling – 164 plaatsen – op een van de grootste fietsparkeerknelpunten: het Gerard Douplein en zijn omgeving.

Fietsenstalling Gerard Douplein

De fietsenstalling aan het Gerard Douplein

Heel kort samengevat is het fietsparkeerprobleem in de Pijp als volgt:

  • Bewoners kunnen geen plekje voor hun fiets vinden. En al helemaal geen plek die veilig is voor diefstal;
  • De rekken staan vol, vaak ook met weesfietsen en fietswrakken;
  • de straten zijn ontoegankelijk vanwege de fietsen die tegen elk denkbaar object staan geparkeerd.

Bewoners die hun fiets tot nog toe noodgedwongen op straat moeten parkeren, kunnen nu hun fiets veilig inpandig stallen.

De ruimte die op straat vrij komt, wordt gebruikt om het fietsparkeren van bezoekers mogelijk te maken: de bezoekers van de Albert Cuypmarkt, winkels en van de horeca. Om te voorkomen dat fietsen vergeten worden (weesfietsen) zijn fietsparkeervakken daarvoor de beste oplossing: een gemarkeerd gebied speciaal voor kortdurend fietsparkeren.

Eerder al – tijdens het Nazomerfestival de Pijp op de Albert Cuyp – bepleitte ik al de (gewaagde) stelling dat een deel van het fietsparkeerprobleem kan worden opgelost door juist fietsenrekken weg te halen. Immers, veel plekken in fietsenrekken worden bezet door ongebruikte en verwaarloosde fietsen. Bezoekers, die hun fiets maar kort – voor hooguit een paar uur – parkeren hebben niet per se een rek of ‘nietje’ nodig, allen maar wat ruimte. Bewoners daarentegen hebben wel een plek nodig waar hun fiets aan iets kan worden vastgezet – om diefstal te voorkomen. Een inpandige stalling is voor bewoners (en ondernemers, en werknemers) de beste stallingsplek: een gegarandeerde plek een in rek, veilig tegen diefstal en schade, geen natte zadels of bevroren sloten. Zo’n stalling is nu gerealiseerd aan het Gerard Douplein, zodat het probleem met fietsparkeren een stukje is verlicht.

Meer informatie in de flyer.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Amsterdam Zuid, De Pijp

Politieke beschouwing van het coalitieakkoord Amsterdam Zuid

De coalitie van VVD, D66 en PvdA heeft een akkoord gesloten waarmee het zich onderling verbonden waant. Wie het coalitieakkoord leest, zal als eerste opvallen dat de coalitie geen verhaal heeft, maar een opsomming. Een puntenlijstje. Lekker concreet! En niets beter dan concreet geformuleerde doelen. Maar helaas schort het daar dan toch aan: er staan geen doelen in. De coalitie beschrijft vooral hoe het moet worden gedaan en zelden wat er moet worden gedaan.

Kijk maar:
Veiligheid “vergt alertheid en adequaat handelen”. Maar wat is dan het gewenste resultaat hiervan?
Het sociaal domein moet “grondig worden herzien” en “volledig moderniseren”. Maar wat verstaat de coalitie onder “gemoderniseerd” en “herzien”?
“Hoogbouw is bespreekbaar”. Maar vindt de coalitie het ook wenselijk? Wil de coalitie nu een compacte stad of niet?

Het coalitieakkoord bevat geen visie, maar meer een soort arbeidsethos. Politieke keuzes worden uit de weg gegaan, door te spreken met woorden als “rationalisatie en efficiency”. Ja, wie is het daarmee nou oneens?

De coalitie gaat onderzoek doen. Gaat inzetten op […] (vul maar in). Bepleit “rationalisatie en efficiency”. Wil gaan lobbyen bij de centrale stad en het gesprek aangaan met allerhande instellingen. Zo ademt het akkoord actie en bezigheid uit. Maar zich binden aan resultaten, dat doet de coalitie niet.

De coalitie doet ook opzienbarende constateringen. “Het gelijktrekken van de parkeervergunningtarief binnen de ring is een optie”. Ja, natuurlijk dat is een optie. Maar wil de coalitie dit ook? Heeft de coalitie er een goede reden voor? Waarom lezen we niets over die redenen om dit op zijn minst als ‘optie’ te noemen? De coalitie had hierin een stuk opener en transparanter kunnen zijn – waarden die zij zelf zegt na te streven.

Ook heel indrukwekkend actief komen maatregelen over die al lang bestaand beleid zijn.
Zo koketteert de coalitie met de maatregel “géén verhoging van straattarieven voor parkeren”. Lekker makkelijk, dit is immers al vastgelegd in ‘Voorrang voor een Gezonde Stad’ – het uitvoeringsprogramma voor het schoner maken van de lucht.

Milieu is wel de armoedigste paragraaf in het akkoord. Zelfs aan dierenwelzijn besteed de coalitie meer woorden! Duurzaamheid is uitgangspunt bij aanbesteden. Fijn. Dat is natuurlijk al lang bestaand beleid en zelfs onlangs een wettelijk plicht geworden.

Vreemd voor een overwegend liberale coalitie is de vergaande overheidsbemoeienis bij wat op school moet worden geleerd. De kennelijke achterdocht dat basisschoolkinderen onvoldoende de waarden uit onze Grondwet worden bijgebracht, hangt teveel naar de ‘Trots op Nederland’- identiteitscrisis en is daarom beangstigend. Wij zijn benieuwd wat de D66-portefeuillehouder hiervan weet waar te maken.

Over het geld
De financiële situatie die tot forse bezuinigingen nopen is leidraad geweest voor dit coalitieakkoord. En terecht. Een sluitende begroting is een wettelijke plicht en dus kaderstellend voor wat je wil bereiken. Het is bovendien de “financiële aanpak” die de coalitiepartijen aan elkaar bond. Een robuuste financiële onderbouwing van het coalitieakkoord is dus meer dan wenselijk.
Maar ook hier helaas. Het coalitieakkoord wekt vooral de schijn van een financiële onderbouwing. In werkelijkheid is het akkoord vooral gebaseerd op financieel wensdenken: reusachtig snoeien op de eigen (of: ambtelijke) organisatie om zo pijnlijke keuzes te ontzien. En dan enerzijds onderkennen dat er grote risico’s aan de realiseerbaarheid zitten anderzijds toch taakstelling op taakstelling stapelen.

Het bestuur wil hier per 2011 1,3 miljoen euro structureel op bezuinigen. Maar waar haalt het die vandaan? Het is eenvoudig realiseerbaar kunnen we lezen. De tekst suggereert dat de subsidies van het rijk voldoende zijn en dus subsidies van het stadsdeel kan ondervangen – met uitzondering van die voor groene daken.
Maar over welke subsidies heeft de coalitie het? Noch stadsdeel Oud-Zuid noch Zuideramstel heeft structurele subsidiepotten. Het enige structurele geld voor milieusubsidies in Oud-Zuid is er voor de Natuur en Milieuteams. Kennelijk gaat het nieuwe bestuur die wegbezuinigen.
Andere structurele middelen voor milieu zijn geoormerkt geld voor handhaving en toezicht: stoppen met uitvoering betekent dat het stadsdeel zijn geld niet krijgt en dus ook niets bespaart.
Dan kan het bestuur natuurlijk alle milieumedewerkers ontslaan. Inclusief alle overhead bespaart u dan misschien een paar ton. Maar dan loopt het stadsdeel ook weer inkomsten mis die het stadsdeel via een cofinanciering van de rijksoverheid krijgt. Kortom: de bezuiniging op milieu van 1,3 miljoen is uit de lucht gegrepen en volstrekt onrealistisch.
Ook onrealistisch is de bezuiniging op handhaving: 4 ton wilt de coalitie besparen – lees maar in de financiële bijsluiter – terwijl in het coalitieakkoord staat dat het Dagelijks Bestuur (DB) incorrect aanbieden van huisvuil zwaarder gaat bestrijden door stringenter handhaving. Ook gaat het DB meer handhaven op wonen en tegen leegstand. En tegelijk constateert het DB ook de beginselplicht tot handhaving – de overheid is verplicht op verzoek handhavend op te treden. Ook hier weer: een volstrekt onrealistische combinatie van inhoudelijke en financiële wensen.

Conclusie
Het product van VVD, D66 en PvdA is een coalitieakkoord dat onvoldoende aangeeft wat er bereikt moet worden, maar vooral een houding aangeeft. Aan die houding worden onrealistische financiële taakstellingen gekoppeld. Wat moet de conclusie zijn als de bezuinigingen niet worden gehaald? Had men – de ambtelijke organisatie – niet de juiste houding aangenomen en zal het dus hun schuld zijn? Of had hier een coalitie moeten aantreden die keuzes maakte en toetsbare doelstellingen formuleerde? GroenLinks vreest dat het op het eerste zal uitdraaien. En GroenLinks wil geen verwijten achteraf, maar sturen en bijsturen zodra dit noodzakelijk is. Wachten op een ‘midterm review’ over twee jaar is onvoldoende en te ver weg. De financiële risico’s zijn eenvoudig te groot. GroenLinks verwacht dat bij de begroting voor 2011 de doelstellingen, zowel de maatschappelijke en als de financiële, zo concreet zijn dat zij toetsbaar zijn op hun realiteitsgehalte.
Daarmee wenst GroenLinks het Dagelijks Bestuur veel succes.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Amsterdam Zuid

Wethouder af

Dinsdag 20 mei plantte ik deze sering (een struik, niet eens een boom) met hulp van Herman Navis als aandenken aan vier jaar wethouderschap.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Geen categorie