Voor en tegen wil en dank

Afbeelding van Klokwerk-design.nl

Wat is er mooi aan een referendum? Dat je enige zeggenschap hebt op datgene wat op jouw leven van invloed is. Enige, omdat je je stem met vele anderen uitbrengt. Ik vraag me daarom af of referenda over onderwerpen met een hoog abstractieniveau zinvol zijn. De kans is groot dat dergelijke referenda eigenlijk over iets anders gaan dan de oorspronkelijk vraag waarop je voor of tegen kunt antwoorden. De uitkomst van het referendum krijgt zo allerlei connotaties en interpretaties waarop je vooraf – voordat je je stem uitbrengt – géén invloed hebt. En dat ondermijnd volgens mij de validiteit van het referendum.

Neem nou het raadgevend referendum van a.s. woensdag 6 april, dat gaat over de wet tot goedkeuring van de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne. De initiatiefnemers van het referendum geven aan dat het hen helemaal niet gaat om de inhoud van het verdrag. Kennelijk gaat het referendum over iets anders, maar niet duidelijk is wat dan precies. Niet stemmen dan maar? Maar niet stemmen is ook stemmen, omdat – helaas – voor raadgevende referenda ook nog en opkomstpercentage geldt voor de geldigheid er van. Nog meer aanleiding tot ongewisse duiding van de uitslag dus, waartoe ik geen aanleiding wil geven. Ik wil zeggenschap, geen voeding voor speculatie door de politieke elite.

En dan de Oekraïne. Die is immers partij in de associatieovereenkomst die de tegenstanders eenzijdig willen afzeggen.  Hun wil om zich – als Europees land –  te associëren met de EU, waarvoor doden zijn gevallen op het onafhankelijkheidsplein Maidan, met zo’n onbetrouwbaar gebleken referendum te negeren… Dat is inhumaan. Ik ben daarom TEGEN het in de steek laten van de vooruitstrevende Oekraïners.

En ik stem dus vóór. Ik moet wel, tegen wil en dank.