De stadsdeelkrant heb ik meestal binnen drie seconden uit. Deze week werd mijn aandacht wat langduriger getrokken, namelijk door een weerzinwekkende advertentie van de politie. “Iemand aan de deur? Doe nooit zomaar open!”. Dat is dus ‘veiligheid’: wantrouwen en angst organiseren met als beoogt effect dat een misdrijf uitblijft. De advertentie past naadloos in het veiligheidsdenken van de stadsdeelvoorzitter: Mensen, maak elkaar zo bang dat jullie het wel uit hoofd halen elkaar iets aan te doen.
"Iemand aan de deur? Doe nooit zomaar open!" - advertentie van de politie in de stadsdeelkrant van 12 januari 2012
“Afspraak met een bedrijf aan huis? Zorg dat er een bekende bij u aanwezig is.” Lezen we ook in de advertentie. Van de tientallen keren dat er bij mij een bedrijf langskwam, was dat gewoon een aardige man of vrouw die een euvel in mijn huis kwam oplossen of de cv kwam onderhouden. Nooit heb ik enige reden gehad tot wantrouwen van mensen die gewoon goed hun werk willen doen.
En hoe vaak zou het elders in de stad mis gaan? Zou misschien één op de tienduizend huisbezoeken malafide blijken? Of één op de honderdduizend? En moeten we dan uit wantrouwen voor onze medemens bij al die 9.999 huisbezoeken van een dienstbaar persoon eerst een bekende optrommelen die er bij aanwezig moet zijn? Belachelijk! Als deze bangmakerij de manier is waarop de politie ‘waakzaam en dienstbaar’ denkt te zijn, dan staat de politie bij mij boven aan het lijstje te wantrouwen bedrijven.
Dit is niet dienstbaar aan een veilige samenleving. Want wat betekent veiligheid nog als je bang wordt van de deurbel?
Paul op facebook
Paul op Google+
Paul op LinkedIn
Paul op Spotify
Het maakt wel uit of je een gezonde, lange man bent, of een klein bejaard dametje hè?
ik ben niet eens bejaard en voor bedrijven die afspraken maken ben ik niet bang, maar zonder afspraak kom je er niet in. En ’s avonds doe ik de deur alleen maar open als ik verwacht dat er aangebeld wordt. (En terecht volgens mij, ik heb een paar keer na niet opendoen wél briefjes in mijn brievenbus gehad van mannen die blijkbaar aan mijn gordijnen konden zien dat zij precies waren waar ik behoefte aan had, die hoef ik niet IRL te spreken).
Ik ben niet bang, maar wel voorzichtig, want als ik geld nodig had, zou ik ook iemand als mij proberen te overvallen, lekker makkelijk.
mijn bejaarde buurvrouw doet ook voor niemand open, maar die hoort gewoon de deurbel niet 😉